بیانات آيت الله العظمی وحيد خراساني دام ظله به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

وقتی هدیه ی خدا بود،

رفتار خاتم این است:

گرفتم، بر سینه ام گذاشتم.

قال : يا محمد! يقول الله جل جلاله: كلها ؛

باید این سیب را تناول کنی،

ففلقتها ؛ سیب را شکافتم…

این جاست که عقل هر حکیمی،

فوق حکما هم متحیر است:

کسی که شب معراج رسیده به دَنَا فَتَدَلَّى ،

رسیده به أَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ،

وقتی نور را دید، فزعت ، چه نوری بوده؟!

فرأيت نورا ساطعا وفزعت منه فقال: …

باز به اسم خطاب کرد:

ما لك لا تأكل، كلها ولا تخف؛ نترس،

این سیب را باید تناول کنی،

فإن ذلك النور - وقت نیست،

ان شاء الله وقت دیگر شرح این تتمه باید روشن بشود-

كلها ولا تخف فإن ذلك النور للمنصورة في السماء وهي في الأرض فاطمة،

این نور کسی است که اسم آسمانی او منصوره است، اسم زمینی او فاطمه است.

قلت: مطلب به قدری عمیق است که خود پیغمبر خاتم-

وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا -

سؤال کرد: لم سميت في السماء المنصورة وفي الأرض فاطمة؟

وجه این دو تا اسم چیست؟

آنها سؤالات اصحاب بود، این، سؤال خود خاتم است.

چرا در آسمان اسم او منصوره است؟

چرا در زمین اسم او فاطمه است؟

قال : سميت في الأرض فاطمة لأنها فطمت شيعتها من النار وفطم أعداؤها عن حبها.

این سر اسم زمینی است اما سر اسم آسمانی،

آن، منتهای این مبدأ را نشان می دهد.

گفتیم: معرفت به معرفت مبدا و منتهاست،

مبدآ شد نور خدا، منتها چیست؟

وهي في السماء المنصورة وذلك قول الله عز وجل: ويَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ ؛

اسم آسمانی او منصوره است، چون نصرت خدا خلاصه شده در فاطمه زهرا.

وذلك قول الله عز وجل: ويَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ .

مبدأ شد نور خدا، منتهی شد آن کسی که تمام انبیا، تمام اولیا،

همه چشم به راه او اند در قیامت کبری تا آن نصر خدا ظاهر بشود.

این گوهری است که ما عمری تقصیر کردیم.

این مملکت که به عنوان مملکت شیعه شناخته شده،

روز شهادت او باید جوری به پاخیزد متناسب با این مقام.

این چه مقامی است؟ آن وقت همچو کسی دیگر زبان عاجز است.

آن کسی که شناخت او کی بوده:

وقتی دستش را از خاک قبر بیرون کشید هاج به الحزن…