‍
امام محمد باقر عليه السلام هر گاه تب طاقتش را مى‌ربود،

آب خنكى طلب مى‌كرد و وقتى كه آب به دستش مى‌رسيد

و جرعه‌اى از آن را مى‌نوشيد، لحظه‌اى از نوشيدن باز مى‌ماند

و سپس با صداى بلند به حدى كه بيرون خانه نيز شنيده مى‌شد

از ته دل مادرش زهرا سلام الله عليها را صدا مى‌كرد و مى فرمود:

«فاطمه! اى دختر رسول خدا»
و بدين گونه خود را از سور تب تشفى مى‌داد

و بر خويش مرهمى مى‌نهاد

و جان و روح خود را با ياد محبوب و توسل به آن حضرت آرام و عطر آگين می‌نمود.

 رياحين الشريعه، ج ۱،ص ۵۸