بیانات آیة الله العظمی وحید خراسانی :

فاطمۀ زهرا کسی است که
 جهت محوری دارد،
 آن هم بین عدّه‌ای که خدا
در قرآن دربارۀ آنان چنین فرموده:
(فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ

مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا.

وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبين‏).

 در چنین قضیه‌ای که همین پنج نفرند
و نفر ششمی ندارد
و اصلاً به وسیلۀ آنان ابتهال به خدا درست می‌شود،
و اصلاً در عالم غیر از این پنج چهره،
 آبرویی نبود
و چهره‌ای نبود که رو به خدا برود.
 از این پنج نفر یکی محور و مرکز می‌شود
 و دائره دور این مرکز است.
در خود این مرکز هم سرّی هست؛
«بِفَاطِمَةَ وَ أبِيهَا وَ بَعْلِهَا وَ بَنِيهَا وَ السِّرِّ المُسْتَودَعِ فِيهَا»